Veel gestelde vragen
Vragen aan slachtoffers
Schaam jij je?
Het gebeurt vaak dat slachtoffers zich schamen. Was het mijn schuld? Had ik het kunnen voorkomen? Ben ik te zwak geweest? Net om die reden kan het lang duren voor een slachtoffer durft te praten over wat er gebeurd is. Je voelt als slachtoffer vaak (onterecht!) medeverantwoordelijk voor er gebeurd is.
Bij mij heeft die schaamte een klein jaar geduurd. Pas dan was ik klaar om mijn verhaal te vertellen. Pas dan merkte ik dat het mijn dader was die zich moest schamen, niet ik. Pas veel later was ik ook klaar om aangifte te doen.
sidenote: Iedereen is wie hij is. Dat is bij slachtoffers van SGG niet anders. Voeg je graag iets toe vanuit je eigen ervaring? Eén adres: info@seksueelgeveld.be
Ben je boos?
Boosheid slijt. Boosheid vreet energie. Energie die je zelf nodig hebt om sterker te worden. Verspil je boosheid niet aan iemand die zich aan jou vergrijpt.
De gouden raad van seksueel geveld is helemaal gratis. 😜
Kan je je dader vergeven?
"Vergeving is vrijheid.", zegt men wel eens. Het is belangrijk om te aanvaarden dat wat gebeurd is, niet kan teruggedraaid worden. Maar vergiffenis t.o.v. je dader, is misschien toch een ander verhaal. Wat denken jullie?
Ikzelf heb dit hoofdstuk achter mij gelaten. Maar zo lang mijn dader niet tot schuldinzicht komt, blijven zijn excuses gewoon een boel holle woorden.
Neemt de politie je klacht serieus?
Ja! Als je weet dat de recidive bij daders van zedenfeiten best hoog is, bestaat de kans dat je niet het enige slachtoffer bent. Ze zullen je dus zo veel mogelijk vragen stellen om bewijzen te verzamelen. Dat vragenpeloton kan soms wel pittig zijn en je het gevoel geven dat ze twijfelen aan je verhaal. Maar die vragen zijn nodig om je dader te vatten.
Het klopt wel dat zedenfeiten niet de meest favoriete zaken zijn van heel wat mensen binnen justitite. Dat komt omdat zedenfeiten vaak moeilijk zijn om te bewijzen. Er zijn nl. zelden getuigen. Dit betekent absoluut niet dat ze je klacht niet au serieux nemen.
Meer info over aangifte doen? Klik hier
Vragen aan daders
sidenote: Iedereen is wie hij is. Dat is bij daders van SGG niet anders.
Voeg je graag iets toe vanuit je eigen ervaring? Eén adres: info@seksueelgeveld.be
Hoe is het zover kunnen komen?
Weten je vrienden wat je gedaan hebt?
(Van een dader die misbruikbeelden van kinderen bekeek.)
Ja. En in nood kent men zijn vrienden. Ik heb de feiten nooit ontkend. Ongeveer de helft van mijn omgeving heeft dat aanvaard en heeft me geholpen. De andere helft heeft gezegd: jij bent een pedofiel.
Heb je het zelf moeilijk met wat je gedaan hebt?
Elke dader die ik tot nog toe sprak heeft het er moeilijk mee. Op zoek naar het 'waarom' spreek ik zelf ook regelmatig met daders die in begeleiding zijn. Tot dusver heb ik nog geen enkele dader gesproken die kan verklaren waarom hij/zij daden heeft gesteld en heeft het daar ook moeilijk mee.
Voel je je genezen nadat je hulp hebt gekregen?
(Van een dader die misbruikbeelden van kinderen bekeek.)
Ik heb in therapie een methode geleerd, genaamd ‘de bus’. De passagiers in mijn bus kunnen me wel slechtere dingen influisteren, maar ik focus me op de weg naar mijn waarden. Ik ben de chauffeur en ik beslis waar ik naartoe rij. Ik luister niet meer naar de stemmen van mijn passagaiers. Ik heb controle terwijl ik die vroeger minder had.
De stoute vragen
De vragen die op ieders lippen branden, maar enkel de stoutsten onder ons durven het te vragen.
Onderstaande vragen worden vaak gesteld, meestal met schaamrood op de wangen. Maar blijkbaar wil iedereen het toch weten.
Tip voor slachtoffers: Doe alsof je de vraag niet begrijpt, zodat ze hem nog eens moeten stellen.
Kleine pleziertjes zijn vaak de beste. 🙃
Kan je nog genieten van seks?
Absoluut! Verkracht worden is echt een heel ander verhaal als seks met wederzijdse toestemming. Seks triggert voor mij helemaal geen herinneringen. Ik kan er dus zeker van genieten. Even hard als jij. 🙃
Wat wel klopt, is dat slachtoffers van seksueel misbruik seks soms op een andere manier ervaren. Dat kan voor even zijn, of voor het leven. In mijn geval koppelde ik mijn zelfwaarde aan seks. Ik moest er goed in zijn en regelmatig seks hebben met mijn partner om een goede vrouw te zijn. Of ik slim was, sympathiek, sociaal of grappig, deed er (voor mij) veel minder toe. Langzaamaan ben ik mezelf op andere manieren gaan respecteren: als mama, als vriendin, als collega. Sinds een jaar heb ik daar voor mezelf een goede balans in gevonden.
FEIT: het vertekende beeld dat slachtoffers van seksueel misbruik kunnen hebben, noemen ze traumaseksualiteit.
Wat zou een gepaste straf zijn voor je dader?
Net zoals de meeste slachtoffers, deed ik aangifte omdat ik bang was dat het opnieuw zou gebeuren. Om ervoor te zorgen dat het zou stoppen dus. Een straf die ervoor zorgt dat mijn dader geen gevaar meer is voor andere kinderen, zou ik dus gepast vinden. Dat kan door middel van therapie en, indien nodig, chemische castratie.
En als ik nog even mag? 🙃 Daders zouden eventueel de therapie van hun slachtoffers kunnen terugbetalen. Als je iemands auto stukmaakt, moet je die schade ook betalen.
Wat zou je doen als je je dader nu tegenkomt
Hij heeft mijn leven lang genoeg gedomineerd. Dus ik zal niet boos worden, maar ik ga ook niet weg. Hij is voortaan lucht voor mij.